Choroba pasożytnicza, bo o niej będzie mowa dotyka zarówno dzieci jak i dorosłych. W przeważającej jednak części chorobę przynoszą do domu Ci najmłodsi. Polska jest krajem w którym ryzyko zachorowania na choroby pasożytnicze jest na poziomie umiarkowanym. Odpowiedzialna za ten stan jest coraz lepsza edukacja dotycząca higieny osobistej. To właśnie jej przestrzeganie, jest w stanie z dużym prawdopodobieństwem uchronić nas przed zarażeniem pasożytami.
Niestety jeśli chodzi o dzieci wiedza ta często ma się nijak w stosunku do rzeczywistości. Najgorzej jest w przedszkolach i klasach wczesnoszkolnych. Dzieci nie myją wystarczająco dokładnie i często rąk, korzystają z tej samej toalety w ciągu dnia. Wiadomym jest, że nikt w przedszkolu czy szkole nie dezynfekuje deski klozetowej przed kolejną osobą. Dzieci również często biorą przedmioty lub palce do buzi. Jeden uczeń jest w stanie zarazić kilkoro innych. A one z kolei swoich domowników i w ten sposób koło się kręci.
Wyróżniamy kilka rodzajów chorób pasożytniczych jak np.:
– owsica,
– glistnica,
– tasiemczyca,
– świerzb,
– lamblioza.
Skupmy się na tej ostatniej, a mianowicie na lambliozie.
Lamblioza (giardioza, łac. giardiasis) jest chorobą pasożytniczą wywoływaną przez pierwotniaka Giardia intestinalis. Nazywana jest również lamblią jelitową. Rozmnaża się w przewodzie pokarmowym swojego żywiciela i okresowo cysty tego pasożyta są wydalane wraz z kałem. Ilości wydalanych pasożytów mogą osiągać nawet ilości milionowe. Do zarażenia dochodzi w skutek połknięcia cyst tego pasożyta. Mogą one znajdować się w zanieczyszczonej wodzie, czy toaletach publicznych. Nosicielem owego pasożyta może być również nasz domowy zwierzak.
Objawy lambliozy
Według lekarzy, przez długi okres czasu lamblioza może nie wykazywać żadnych objawów. Jednak przeważnie symptomami posiadania przez nas ,, pasażera na gapę” są:
– biegunka, występuje w zdecydowanej większości przypadków,
– bóle brzucha,
– gorsze samopoczucie,
– tłuszczowe cuchnące stolce,
– wzdęcia,
– bezsenność,
– nudności i wymioty,
– spadek masy ciała,
– gorączka.
U dziecka można również podejrzewać lamblie w momencie kiedy cierpi na brak apetytu, a mimo to wszystkie produkty zawierające cukier pochłaniałoby w ogromnych ilościach.
Objawy lambliozy pojawiają się w różnym czasie, jednak zazwyczaj 7-21 dni od zarażenia lamblią.
U dzieci do objawów należy dodać różnego rodzaju wysypki , oraz odczyny skórne. Dużym problemem jest fakt, że u osób z lambliozą dochodzi do zaburzeń wchłaniania substancji odżywczych z przewodu pokarmowego. Stan ten zasadniczo jest groźny dla zdrowia człowieka, szczególnie niebezpieczny jest on jednak u dzieci, u których, konsekwencją tego stanu mogą być zaburzenia wzrastania.
Początkowo objawy te mogą być dla chorego mylące. Świadczą bowiem o różnych chorobach, nie tylko chorobie pasożytniczej. W związku z tym przy podejrzeniu lambliozy konieczna jest diagnostyka w tym kierunku by potwierdzić lub wykluczyć zarażenie pasożytem. Inne choroby wywołujące podobne objawy to:
– zespół jelita drażliwego,
– nieżyt żołądkowo-jelitowy,
– nieswoiste zapalenie jelit (wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego- Crohna),
– nietolerancja laktozy,
– zatrucie pokarmowe.
Podstawowymi badaniami wykrywającymi lamblie jest badanie kału, oraz krwi na ich obecność. Badanie kału nie zawsze jest miarodajne i potrzeba aż trzech próbek kału. Natomiast dużo bardziej skuteczne jest badanie z krwi.
Leczenie lamblii to przede wszystkim środki farmakologiczne. Najczęściej stosuje się metronidazol,, tynidazol, furazolidon, nifuratel,, czy ornidazol. Kurację zazwyczaj należy powtórzyć w celu dokładnego wyeliminowania wszystkich osobników. Jeśli lamblie wykryte zostały u naszego dziecka, warto aby cała rodzina przeszła kurację farmakologiczną.
Podstawą w leczeniu jest przestrzeganie higieny osobistej, oraz zmiana diety. Przede wszystkim należy wykluczyć spożywanie cukru, oraz zakwaszać organizm gdyż takiego środowiska pasożyty nie lubią.
Istnieją również naturalne metody zwalczania lamblii.
Bardzo popularną metodą leczenia, jest picie nalewek czy herbat ziołowych. Szczególnie polecane są:
– piołun,
– bylica,
– prawoślaz, czy czarny orzech. Skuteczność tych metod jednak pozostawia wiele do życzenia. Pasożyty zazwyczaj powracają w momencie przerwania owej kuracji. Jednak warto kurację farmakologiczną wesprzeć podanymi metodami naturalnymi .
Choroby pasożytnicze potrafią bardzo wyniszczać ludzki organizm, dlatego też bez wątpienia wymagają diagnostyki, oraz odpowiedniego leczenia.